ΟΤΑΝ σου στερούν, ή πιο σωστά, ΟΤΑΝ ετσιθελικά σου αφαιρούν το δημοκρατικό σου δικαίωμα να αποφασίζεις ο ίδιος, ελεύθερα, για το δικό σου μέλλον και όταν ταυτόχρονα πιστεύεις πως αξίζεις καλύτερης μεταχείρισης, τότε είναι που ΠΡΕΠΕΙ, εσύ ο ίδιος, να αποφασίσεις να πάρεις την τύχη στα δικά σου χέρια.

Η αβεβαιότητα και η αγωνία για το αύριο αλλά και ο κίνδυνος να χαθούν οι θέσεις εργασίας των 260 υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας, ο οποίος προέκυπτε από την αντιδημοκρατική και ετσιθελική συμπεριφορά της ηγεσίας της πρώην συντεχνίας τους (ΕΤΥΚ), κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 2007, «όπλισαν» 26 συναδέλφους, τα ιδρυτικά μέλη της Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε, με θάρρος και αποφασιστικότητα για να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια. Όσο δύσκολη και αν φάνταζε τότε η δημιουργία μίας νέας Συντεχνίας σ΄ ένα χώρο στον οποίο για 50 ολόκληρα χρόνια επικρατούσε το μονοπώλιο και το κατεστημένο, όσο δύσκολος και δύσβατος κι’ αν ήταν ο δρόμος που επιλέξαμε… γνωρίζαμε πως δεν υπήρχαν περιθώρια… δεν υπήρχε άλλη επιλογή… Έπρεπε ν’ αντιδράσουμε γιατί είχαμε το δίκαιο με το μέρος μας. Και το δίκαιο αυτό αποτελούσε τη μεγαλύτερη δύναμή μας. Ποιος άλλωστε θα προασπιζόταν τα συμφέροντά μας και θα διαφύλασσε τις εργασίες μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους;

Γι’ αυτό, οι 26 συνάδελφοι, πήραν την 1^η ΙΟΥΝΙΟΥ 2007 την ιστορική απόφαση να ιδρύσουν μία νέα Συντεχνία, τη Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε, η οποία θα εκπροσωπούσε αποκλειστικά το Προσωπικό της Εθνικής, αφού αυτό, ήταν το μόνο που θα μπορούσε να κρίνει ορθά επειδή γνώριζε επακριβώς τι πραγματικά συνέβαινε και τι επικρατούσε την τελευταία 15ετία στην Εθνική Τράπεζα.

Όσα διαδραματίστηκαν πριν από την ενός μηνός απεργία του 2007 αλλά και καθ’ όλη τη διάρκειά της, δεν ήταν άγνωστα για τους υπαλλήλους της Εθνικής. Την ίδια τακτική, τα ίδια επιχειρήματα και τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησε το 2007 η ηγεσία της ΕΤΥΚ για να επιβάλει την δική της άποψη και θέση, είχε κατ’ επανάληψη χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν. Τα γεγονότα του 2000, του 2005 και του 2006 τα οποία δεν είδαν και τόσο πολύ το φως της δημοσιότητας, το επιβεβαιώνουν.

Κάθε φορά δηλαδή, που τα γεγονότα ή οι εξελίξεις στην Εθνική δεν συμβάδιζαν με τα δικά της σχέδια, η ηγεσία της ΕΤΥΚ, φρόντιζε να δημιουργεί αρνητικό κλίμα στις σχέσεις μεταξύ του Προσωπικού και της εκάστοτε Διοίκησης της Τράπεζας. Μέσω εγκυκλίων, ή μέσω διαδόσεων εξέφραζε τις δήθεν «ανησυχίες» της για την πορεία της Τράπεζας, για τα «άσχημα» αποτελέσματά της, για τις «απαραίτητες», αλλαγές που θα έπρεπε να γίνουν στη Διοίκηση με αντικατάσταση αυτών που η ίδια έκρινε ως «ακατάλληλους» να διοικούν....

Οι ίδιοι, γνωστοί χαρακτηρισμοί από μέρους της για «δουλική συμπεριφορά της γνωστής αυλής των λογής-λογής καιροσκόπων», για «αναξιοπρεπείς συμπεριφορές», για «συμφεροντολόγους», για «ανεγκέφαλους» και για «ματαιόδοξους», απευθύνονταν προς όσους συνάδελφους είχαν διαφορετική άποψη και τολμούσαν να την εκφράζουν κατά καιρούς... Οι ίδιες, όπως πάντα, απειλές για απεργίες με σκοπό την επιβολή της δικής της άποψης και την τοποθέτηση προσώπων της δικής της σφαίρας επιρροής, σε Διοικητικές θέσεις.

Το έτος 2000, η ηγεσία της ΕΤΥΚ αποφάσισε, εντελώς ξαφνικά, να μεταφέρει στο Προσωπικό, μέσω εγκυκλίων και συγκεντρώσεων, την κακή εικόνα που δήθεν σχημάτισε,σε σχέση με την απόδοση, τις ικανότητες αλλά και τη συμπεριφορά του τότε Διευθύνοντος Συμβούλου της Εθνικής στην Κύπρο, απαιτώντας την άμεση «εκδίωξή» του. Να σημειωθεί ότι, ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος βρισκόταν στη θέση αυτή για πέντε συνεχόμενα χρόνια, δηλαδή, από τον Αύγουστο του 1995.

Μετά από ένα εξαιρετικά θερμό δίμηνο, γεμάτο με αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις, η ηγεσία της ΕΤΥΚ κάνοντας μέσα σε «μια νύχτα» στροφή 180 μοιρών, άλλαξε την άποψή της και ως διά μαγείας, τα πάντα ηρέμησαν. Οι φιλοδοξίες της ηγεσίας της ΕΤΥΚ συνέχισαν να ικανοποιούνται και τα δικά της συμφέροντα να εξυπηρετούνται μέχρι και την αποχώρηση του Διευθύνοντος Συμβούλου, τον Δεκέμβριο του 2004. Δεν μπορεί να είναι τυχαία η, με ταχύτητα φωτός, υπηρεσιακή ανέλιξη του Προέδρου της τέως μονοπωλιακής συντεχνίας ΕΤΥΚ, ο οποίος μέσα σε 14 μόλις χρόνια, από απλός υπάλληλος «σκαρφάλωσε» στη θέση του Γενικού Διευθυντή Τράπεζας, με τις ανάλογες βέβαια απολαβές!!

Η περίοδος  που ακολούθησε, δηλαδή η διετία 2005-2007, αποτέλεσε ίσως την πιο πολυτάραχη και συνάμα καθοριστική περίοδο στην Εθνική Τράπεζα στην Κύπρο αφού σφράγισε τόσο το μέλλον του Προσωπικού της όσο και της ίδιας της Τράπεζας.

Ο μαζικός ξεσηκωμός των υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας κατά τη διάρκεια της παντελώς αχρείαστης απεργίας του 2007, η οποία κράτησε ένα ολόκληρο μήνα και η οποία τους έφερε μισό βήμα πριν την ανεργία, ήταν η απαρχή της απεξάρτησής τους από ετσιθελικές και δικτατορικές συμπεριφορές αλλά και από αντιλήψεις οι οποίες λάμβαναν περισσότερο υπ’ όψη συμφέροντα άλλα, παρά τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων στην Τράπεζα.

Η εμπιστοσύνη των υπαλλήλων της Εθνικής προς την τέως μονοπωλιακή συντεχνία στον Τραπεζικό χώρο της Κύπρου, είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Η υπομονή τους είχε εξαντληθεί. Γι΄ αυτό, δεν έμειναν, ούτε στις γνωστές συμφεροντολογικές «συμβουλές» της ηγεσίας της μονοπωλιακής, τότε, συντεχνίας ούτε μέτρησαν τις απειλές και τη μοχθηρότητά της, ούτε και κινήθηκαν σύμφωνα με το νόμο του ισχυρού. Η θέλησή τους να κρατήσουν τις εργασίες τους και να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους ήταν πολύ πιο ισχυρή από το κατεστημένο και το φαινομενικά ασφαλές.

Τόλμησαν. Προχώρησαν σύμφωνα μ΄ αυτό που τους επέβαλλε η συνείδησή τους και βγήκαν νικητές. Το αίσθημα του δικαίου, η τόλμη και η μοναδική αποφασιστικότητά τους θρυμμάτιζαν κάθε εμπόδιο που συναντούσαν μπροστά τους και τους οδήγησαν στην επιτυχία. Κατάφεραν να δώσουν σ΄ όλο το Προσωπικό της Εθνικής Τράπεζας το δικαίωμα (αλλά και το προνόμιο) της επιλογής. Κατάφεραν ν’ αποκτήσουν ισχυρή άποψη και φωνή σ΄ όλα τα θέματα που τους αφορούν γι΄ αυτό και ο ρόλος των υπαλλήλων της Τράπεζας είναι, σήμερα, θεαματικά αυξημένος. Μια απλή σύγκριση με το παρελθόν είναι αρκετή.

Λόγω της ίδρυσης της Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε, την 1^η Ιουνίου 2007, πέραν της διατήρησης όλων των θέσεων εργασίας του Προσωπικού και της δημιουργίας νέων, επιτεύχθηκε τεράστιο έργο, τόσο προς όφελος των εργαζομένων όσο και προς όφελος της Τράπεζας. Η ίδρυσή της επανέφερε την εργατική ειρήνη και σταθερότητα στον Οργανισμό μας και διασφάλισε τη συνέχιση της παρουσίας της Εθνικής Τράπεζας στην Κύπρο.

Η Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε, ως η πλειοψηφούσα Συντεχνία, σύναψε στις 23 Σεπτεμβρίου 2008, την 1η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την Εθνική Τράπεζα, Σύμβαση που κατέστησε τους υπαλλήλους της Εθνικής ως τους πιο προνομιούχους Τραπεζικούς στην Κύπρο, εξασφαλίζοντας νέα, πρωτοποριακά ωφελήματα και επαναφέροντας μέρος των παλαιότερων ωφελημάτων που απολάμβαναν οι υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας, τα οποία είχαν θυσιαστεί από την τέως μονοπωλιακή συντεχνία, στο βωμό άλλων συμφερόντων.

Αποδείχθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως:

«Η μεγαλύτερη επιτυχία των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα είναι

η ίδρυση και λειτουργία δικής τους συνδικαλιστικής οργάνωσης»

Η ίδρυση της Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε δεν ήταν το τέρμα της όλης προσπάθειας. Ήταν η αφετηρία για ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης και ρύθμισης του μέλλοντός μας. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα που εμείς όλοι, οι υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας, συνειδητοποιώντας τη δύναμη που μας προσφέρει η λειτουργία της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ συνδικαλιστικής οργάνωσης, οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό μέλλον για μας και για τις οικογένειές μας.

Πρώτιστος στόχος αλλά και ηθικό χρέος ΟΛΩΝ ΜΑΣ πρέπει να είναι η συνεχής περιφρούρηση και διαφύλαξη της οργάνωσής μας απ’ αυτούς που την επιβουλεύονται. Η επιτυχία της αποτελεί το εμπόδιο στις δικές τους, γνωστές, επιδιώξεις. Περιθώρια εκχωρήσεων ή λαθών χωρίς να βρεθούμε σε μη αναστρέψιμη, ολέθρια τροχιά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να μην τους αφήνουμε ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο «δράσης» και ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα ανάμιξης στο δικό μας σπίτι. Κι΄ ας αναλογιστούν, επιτέλους, ορισμένοι, τις ευθύνες τους έναντι του συνόλου των υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας. Αν ο εγωισμός τους πληγώθηκε, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να παραμείνει πληγωμένος, παρά να τεθεί ξανά σε κίνδυνο, το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτό που μας «συμφέρει» ως υπαλλήλους της Εθνικής Τράπεζας, είτε ατομικά είτε ως σύνολο, είναι: «Να είμαστε αφέντες στο δικό μας σπίτι και να χειριζόμαστε, εμείς οι ίδιοι, το μέλλον μας παρά να εξαρτώμαστε από τρίτους, οι οποίοι μάλιστα, μας έσπρωχναν συνειδητά στην ανεργία για το καλό –τάχατες- του υπόλοιπου 99% των μελών τους».

Εξ’ άλλου, πως μπορεί σήμερα ένας εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα να εμπιστευθεί τη συντεχνία, η ηγεσία της οποίας, χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο και μέσο και χωρίς να μετρά τίποτε άλλο παρά μόνο το δικό της συμφέρον, καλλιεργεί συνειδητά και διαρκώς, χωρίς αναστολές, το φανατισμό και τη διχόνοια μεταξύ των εργαζομένων στην Τράπεζα με στόχο τη δημιουργία όξυνσης αλλά και προβλημάτων στην όλη λειτουργία της;

Το έτος 2010 δεν είναι ούτε το 2000, ούτε το 2005. Το σκηνικό έχει αλλάξει πλήρως. H Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε, πανίσχυρη στο χώρο της Εθνικής, με 200 εγγεγραμμένα μέλη (το 70% σχεδόν του Προσωπικού της Τράπεζας) πατά σε στέρεο έδαφος και ατενίζει το μέλλον με σιγουριά και με μεγάλη αισιοδοξία.

Η παρουσία της Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε στα τρία χρόνια λειτουργίας της, με σημαία της την αλήθεια, τη συνέπεια και το σεβασμό προς τα μέλη της και πυξίδα της την υπευθυνότητα -τίποτα δεν θα επηρεάσει τις επιλογές της αυτές- όχι μόνο κατάφερε να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με όλους όσους έχουν έλθει σ΄ επαφή μαζί της, αλλά ταυτόχρονα έδωσε και εξακολουθεί να δίνει μαθήματα σ΄ εκείνους, που για δικές τους σκοπιμότητες, προτιμούν να επενδύουν στο ψέμα, τη συκοφαντία και την πόλωση.

Είναι πλέον γνωστό ανά το παγκύπριο, ότι η Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε έγραψε και συνεχίζει να ΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ στα συνδικαλιστικά δρώμενα του Τραπεζικού χώρου της Κύπρου. Συνάδελφοι-συνδικαλιστές καθώς και συνάδελφοι-υπάλληλοι άλλων Τραπεζών, εξέφρασαν το μεγάλο τους θαυμασμό για την μοναδική αποφασιστικότητα και το απαράμιλλο σθένος που επέδειξαν οι υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ για προάσπιση των δικαιωμάτων τους και ο οποίος αποδείχτηκε καθοριστικός για το μέλλον τους.  Εκφράζουν επίσης θετικότατη έκπληξη για την δράση και την όλη δραστηριότητα της δικής μας συνδικαλιστικής οργάνωσης, της Συντεχνίας Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου), της Σ.ΥΠ.Ε.Τ.Ε.

«ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΖΙ ΠΕΤΥΧΑΜΕ, ΔΙΚΑΙΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ,

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ»